Blechnarka to maleńka łemkowska wioska na południowym końcu Beskidu Niskiego tuż przy granicy ze Słowacją. Trafić tutaj łatwo, osada jest położona 2 km za Wysową-Zdrój. Nazwa miejscowości pochodzi prawdopodobnie od słowa „blechnar” oznaczającego rzemieślnika zajmującego się bieleniem surowego płótna. W języku łemkowskim Блixнapкa, ros. Блехнарка. Jest rzeczywiście mała, liczy kilkanaście gospodarstw. Kiedyś było ich kilkadziesiąt, lecz mieszkańcy podzielili historię Łemków. W latach 1944-1946 większość ludności zmuszono do przesiedlenia się do ZSRR na tereny Ukrainy, pozwolono pozostać jedynie mieszanym rodzinom. Pozostałą resztę wypędzono w ramach akcji „Wisła” w 1947r. Po 1956 r. część mieszkańców powróciła na swoje ojcowizny. Historia odcisnęła też swoje piętno w czasie I wojny światowej. Pozostałością po walkach na tych terenach są dwa pobliskie cmentarze.

Co mnie przyprowadziło do Blechnarki? Chęć zobaczenia tego zakątka, który na mapie wydał mi się tajemniczy, ale także cerkiew św. św. Kosmy i Damiana z 1801 r. Budowla murowana z kamienia rzecznego, otynkowana i pomalowana na nienaturalny dla tego typu obiektów kolor malinowy, co stanowi dość mocny akcent w krajobrazie. Od strony drogi (po prawej jadąc od Wysowej) jest jednak mało widoczna, zasłaniają ją drzewa. Ładny widok rozpościera się ze zboczy wzniesienia po drugiej stronie świątyni. Wewnątrz ikonostas z 1865 r., ciekawostką jest znajdujący się w prezbiterium ołtarz z rzadko spotykanymi malowidłami iluzjonistycznymi; namalowane detale sprawiają wrażenie trójwymiarowych.